Πρόκειται για τον «κρίκο» που συνήθως λείπει από τα Μουσεία μας. Είναι η σύνδεση της άγραφης -αλλά τεκμηριωμένης μέσα από την Αρχαιολογία- Προϊστορίας του Ελληνισμού, με την τεκμηριωμένη μέσα από τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων ιστορίας του.
Το απόγευμα της Πέμπτης ,στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου ο Πρωθυπουργός εγκαινίασε ακριβώς μια τέτοια σημαντική έκθεση που αφορά ευρήματα της Αρχαϊκής περιόδου στην Κρήτη.
Τότε ακριβώς που και στο νησί είχε ξεκινήσει να συντίθεται η ελληνική γλώσσα,από τη “μίξη ” της προελληνικής -πελασγικής των Μινωιτών (μύθος,σίτος ,κρίθος ,άμπελος,σωλήν,οθόνη,βασιλεύς κ.α.) ,με την πρωτο-ελληνική των Αχαιών και των Δωριέων.
Μια περίοδος πολιτισμικά πλούσια,εξίσου μ’ αυτήν της ηπειρωτικής χώρας,αλλά ιστορικά στην σκιά της Αθήνας ,της Σπάρτης ή της Θήβας.
Κι όμως, όταν οι Αθηναίοι προσπάθησαν να απαλλαγούν από το Κυλώνειο Αγος και την ασθένεια που τους αποδεκάτιζε, κάλεσαν από την Κρήτη τον “μάντη” Επιμενίδη.
Που δεν ήταν μάντης, αλλά Νομοθέτης. Ηταν αυτός που έδωσε στους Αθηναίους τους πρώτους γραπτούς νόμους, πάνω στου οποίους στηρίχτηκαν οι Νόμοι του Δράκοντα και του Σόλωνα, για να προκύψει στη διάρκεια των Κλασσικών Χρόνων η λαμπρή Αθηναϊκή Δημοκρατία. Η πρώτη Δημοκρατία στην ανθρώπινη ιστορία.
Ενα “κορινθιακού ” τύπου κράνος -το κράνος με τον Πήγασο-ο θώρακας, οι κνημίδες ενός οπλίτη από την Αρκαδία -όχι αυτήν της Πελοπονήσσου- μα από την Αρκαδία της Κρήτης, νότια του σημερινού Αρκαλοχωρίου, οι χαραγμένοι στο μάρμαρο νόμοι μιας από τις 100 πόλεις του Ομήρου, τα χρυσά ελλάσματα με τις ελληνικές επιγραφές και οι τριήρεις στα θραύσματα των αγγείων, πιστοποιούν απλά το ιστορικά γνωστό: Την αδιάλειπτη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας στην Κρήτη για πάνω από 3500 χρόνια.Παρά τις κατακτήσεις και τις προσπάθειες επικισμού, οι Κρήτες ουδέποτε μίλησαν λατινικά ,αραβικά ,ιταλικά (βενετσιάνικα)ή τουρκικά.Αντίθετα η πολιτισμκή ισχύς του ελληνικού στοιχείου ήταν τόσο ισχυρή, ώστε όλοι οι “νεοφερμένοι” έφευγαν ή …πέθαιναν στην Κρήτη μιλώντας Ελληνικά.